جهان به خاک سیاه نشسته است

دوست داشتنت اما

تضمین ِ دوباره ی رویش است

تضمین ِ دوباره ی آفرینش


همین که از راه می رسی

عسل جاری می شود در رودهای بهشتی که بی شک نیست

و شیطانی که نیست

تعظیم می کند به انسانی که تویی