آرش ناجی
اين عشق
كيوسك زرد همگانى بود
كه تو را وصل مى كرد به ديگرى!
خوب است لااقل
"دو زار" مى ارزيدم در اين ميان . . .
آرش ناجی
باور کرده ام
که رفته ای ؛
اما دلم
نا امید نیست ،
همچون مادری که
در را نیمه باز می گذارد
تا همیشه...
که رفته ای ؛
اما دلم
نا امید نیست ،
همچون مادری که
در را نیمه باز می گذارد
تا همیشه...
آرش ناجی
شاید اعتیاد ِ پدر بود
شاید بیماری ِ مادر بود
شاید جهیزیه ی خواهر بود
که چراغهای قرمز را
طولانی تر آرزو می کرد
پسر بچه ای
با یک دستمال کثیف!