امید بیگدلی

از باجه تلفن

روی خط اعتباری ام می ایم

خاموش

خط ثابتم را می گیرم

در دسترس نمی باشد

چه قدراین روز ها به تنهایی ام مشکوکم

امید بیگدلی

خواب

یعنی

تمام  خیابان ها را قدم بزنی

و

بیداری

یعنی

خیابان های رفته را برگردی

امید بیگدلی

مرگ یعنی

زندگی بعدی

خانه بعدی

اتاق بعدی

صندلی بعدی

تا خواستم بفهمم

کجای این قصه ایستاده ام

پیر زنی که این ها را می گفت

ایستگاه بعدی پیاده شد