مهدی باغانی
شاد می شود
"بیابان"
در آرزوی رویش ِ
بوته ی خاری
از بارش گاهانه ی باران
در ازدحام اینهمه تنهایی ...
چه رویایی بسر دارد !؟
آنگاه ...
که رود بگذرد از میان دستانش ...!!!
بارانی ام کن !
خاطره دارد
بیابان ام
از زخم خار لبانت
برچشم رویای خیس هر شبش ...!!!